Большой театр Беларуси

 

4 красавiка 19:00

Джаакіна Расіні

СЕВІЛЬСКІ ЦЫРУЛЬНІК

камічная опера ў 2 дзеях

Большой театр Беларуси

 

6 красавiка 11:00

Глорыя Бруні

ПІНОКІА

опера ў 2 дзеях

Большой театр Беларуси

 

13 красавiка 18:00, 14 красавiка 11:00

Сяргей Баневіч

ГІСТОРЫЯ КАЯ І ГЕРДЫ (СНЕЖНАЯ КАРАЛЕВА)

опера ў 2 дзеях

Большой театр Беларуси

 

16 красавiка 19:00

Каміль Сен-Санс

САМСОН І ДАЛІЛА

опера ў 3 дзеях

Большой театр Беларуси

 

17 красавiка 19:00

Людвіг Мінкус

ДОН КІХОТ

балет у 3 дзеях

Балет. Зіма. Гастролі

Ужо сёмы год запар балет беларускага Вялікага адпраўляецца пакараць вялікія і малыя гарады Аўстрыі і Германіі. З 18 снежня па 22 студзеня нашы артысты будуць дарыць сапраўднае свята еўрапейскім гледачам у цудоўны час Калядаў і Новага года.

Аляксандра Ціхамірава, балетмайстар-пастаноўшчык беларускага Вялікага, уладальніца медаля Францыска Скарыны:

– Для таго каб у Еўропе даведаліся аб беларускім балеце, было выдаткавана нямала сіл як з боку самога Вялікага тэатра, так і з боку нямецкіх імпрэсарыа – Віктара Шэлера і яго жонкі Наталлі Лутошкінай. Бо брэнд пад назвай «балет Вялікага тэатра Беларусі» трэба было не толькі адкрыць для еўрапейскага гледача, але і адстаяць. На гэтых гастролях мы ўяўляем не проста тэатр, мы ўяўляем краіну, і нашы тэатральныя вікторыі – гэта перамогі рэспублікі ў цэлым. Да моманту супрацоўніцтва з Шэлерамі беларускі балет не так часта з'яўляўся са сваімі спектаклямі ў Еўропе, трупа часцей цешыла гледачоў у Азіі. А калі нямецкія імпрэсарыа сталі нашымі партнёрамі, у Вялікі пацягнуліся і іншыя еўрапейскія тэатральныя агенты, бо свет гэтых прафесіяналаў досыць вузкі – і інфармацыя разыходзіцца хутка. Калі гастролям спадарожнічае поспех (а наш тур праходзіць менавіта так), натуральна, з'яўляюцца людзі, якія гатовыя і хочуць яго падзяліць. І я лічу: тое, што мы ў 7-мы раз адпраўляемся ў гастрольнае турнэ па гарадах Аўстрыі і Германіі, – з'ява важная, больш за тое – унікальная.

Мне ўдвая прыемна, што поспех беларускага балета звязаны з імёнамі маіх добрых сяброў. Сваю кар'еру Наталля Лутошкіна пасля заканчэння харэаграфічнага вучылішча ў Новасібірску пачынала ў Пецярбургу, у трупе Мікіты Аляксандравіча Далгушына, дзе я ў той час была балетмайстрам-рэпетытарам. Так здарылася, што менавіта я дапамагала ёй з яе першай сольнай партыяй – Мірты ў «Жызэлі». Радасна, што наша творчае супрацоўніцтва перарасло ў сяброўства, якое доўжыцца вось ужо больш за 17 гадоў. А з Віктарам Шэлерам я пазнаёмілася яшчэ раней, у сярэдзіне 1990-х, у той час ён даволі доўга і шчыльна працаваў з трупай Мікіты Аляксандравіча. Мабыць, самае галоўнае, што ў нашых чалавечых узаемаадносінах, як і ў прафесійных, захоўваецца сапраўднасць і адкрытасць, дзе няма нічога наноснага. Вельмі спадзяюся, што наша чалавечае сяброўства і дзелавой саюз працягнецца і ў далейшым.

Вядома, гастролі не свята. Пераезды, дарога, стрэсы, напружанне, адказнасць, розныя сцэны, доўгае расстанне з блізкімі... Так, гэта праца, але гастролі заўсёды звязаны з нейкімі радасцямі. Гэта падарожжа, экскурсіі, шпацыры па новых гарадах, незвычайныя пакупкі. Усё ж такі мы спазнаем свет, дакранаемся да іншай прасторы, а гэта заўсёды цікава. Праўда, лёгкі сум у агульны пазітыўны настрой можа прыўнесці тое, што ў навагоднія святы са сваімі роднымі і любімымі людзьмі ты будзеш мець зносіны толькі па скайпу, а не знаходзіцца побач... Але ўсё прыхарошвае тое, наколькі выдатна нас заўсёды прымае еўрапейская публіка. Гледачы пасля спектакля цябе не адпускаюць – доўга апладыруюць, бяруць аўтографы, кажуць цёплыя словы. Артысты парой «скардзяцца»: паклоны ужо балюча доўга доўжацца...

Вядома, прыемна, што так здарылася, што менавіта мой спектакль бачыць еўрапейскі глядач і, галоўнае, захоплена прымае. (Аляксандра Ціхамірава – аўтар харэаграфіі і пастаноўшчык 4-га акта балета "Лебядзінае возера" і балета "Шчаўкунок, або Яшчэ адна Калядная гісторыя» Пятра Чайкоўскага.) Адчуваць гэта вельмі радасна.

Класіка – носьбіт духоўнасці. А музыка Пятра Ілліча Чайкоўскага з'яўляецца як раз тым скарбам, які прыцягвае да сябе – сваёй незвычайнай напеўнасцю і лірычнасцю, глыбінёй і эмацыянальнасцю. Чалавеку неабходны судотык з тым, на што адклікаецца яго сэрца і душа. Калі глядач сядзіць пусты – гэта і ёсць паказчык "каштоўнасці" спектакля. Але калі яго гісторыя чапае, ён не можа застацца да яе абыякавым – значыць, наша місія выкананая. І кожны раз хочацца, каб глядач быў менавіта саўдзельнікам таго дзейства, якое разгортваецца на сцэне, суперажываў героям і сыходзіў з тэатра адухоўленым.

 

0
0
0
s2sdefault

Партнёры