Навiны

Італьянскі маэстра

У 20 гадоў піяніст Джанлука Марчано, выпускнік Музычнай Акадэміі Фларэнцыі, зразумеў, што хоча не проста іграць, але і ствараць музыку. Цяпер ён – адзін з самых вядомых маладых дырыжораў у свеце. На Трэцім мінскім міжнародным Калядным конкурсе вакалістаў ў 2016-м Марчано быў адным з 16-ці «суддзяў». І ўжо 17 верасня 2017 года ў новым, юбілейным для Вялікага тэатра сезоне Джанлука Марчано выйдзе да беларускай публіцы ў новым статусе – запрошанага галоўнага дырыжора тэатра. Маэстра будзе дырыжыраваць операй В.-А. Моцарта «Вяселле Фігара».

Джанлука – дырыжор свету. Ён цесна супрацоўнічае з опернымі тэатрамі Англіі, Чэхіі, Італіі. У розныя гады Марчано – галоўны дырыжор Харвацкага опернага тэатра ў Заграбе, музычны кіраўнік і галоўны дырыжор Тбіліскага дзяржаўнага тэатра оперы і балета імя З. Паліяшвілі (Грузія), запрошаны дырыжор Румынскага філарманічнага аркестра, ансамбля салістаў "Кіеўская Камерата", камернага аркестра Gli Armonici, музычны кіраўнік міжнароднага фестывалю "Аль Бустан" у Бейруце.

«Я дома там, дзе знаходжуся ў гэты момант, – усміхаецца Марчано. – Вядома, калі прыязджаю ў Італію, да маёй сям'і, бацькоў, у мястэчка, дзе нарадзіўся і вырас, – адчуваю, што дома. Я ў Мінску – і я дома, паеду ў Тбілісі ці Лондан – і буду камфортна адчуваць сябе ў гэтых гарадах. Арменія – мая другая радзіма, там жыве мая жонка і яе сям'я. І гэтая краіна, безумоўна, важная для мяне, нават калі я праводжу там пяць дзён, а тыя, што засталіся 360 – за яе межамі. Гэта фантастыка! Але я люблю бываць у самых розных краінах, вывучаць іх традыцыі і мовы, знаёміцца з новымі людзьмі. Бясконцыя падарожжа – гэта жыццё дырыжора. І яно мне падабаецца!..»

У рэпертуары маэстра оперы В.-А.Моцарта, Дж.Расіні, Г.Даніцэці, В.Бяліні, Дж.Вердзі, Дж.Пучыні, У.Джардана, Р.Леанкавала, П.Масканьі, Ф.Пуленка і інш. "Але двое «хлопцаў» змянілі маё жыццё – гэта Джакама Пучыні і Джузэпэ Вердзі, – прызнаецца Джанлука. – Безумоўна, я – музыка, прычым апантаны сваёй прафесіяй, таму люблю і Джардана, і Масканьі, і Леанкавала, і Расіні. А неверагодны Чайкоўскі! Мне часам здаецца, што Чайкоўскі – гэта рускі Пучыні, а Пучыні – італьянскі Чайкоўскі. Але! У маёй крыві цячэ музыка Джакама Пучыні і Джузэпэ Вердзі. Гэта абсалютна дакладна!..»

«Дырыжор – гэта лідэр музыкаў, з якімі ён стаіць на адной прыступцы ведаў і ўменняў, – адкрыта распавёў маэстра. – Але ён лідэр, таму што ведае канчатковую мэту руплівай працы, прымушае выкладвацца на ўсе 100 адсоткаў (не на 80, а менавіта на 100!) І з кожным знойдзе агульную мову. Дырыжор – гэта псіхолаг, які разумее, з кім працуе, а таму рэагуе на кожную сітуацыю – падладжваецца пад яе і знаходзіць правільны падыход да любога члену сваёй каманды. З самай першай рэпетыцыі неабходна растлумачыць музыкам, што ты ад іх хочаш і чаго дамагаешся. Праца дырыжора складаецца ў тым, каб калектыў цалкам даверыўся табе, без аглядкі пайшоў за табой і больш за тое – пачаў бачыць тваімі вачыма. Дарэчы, на працы не можа быць сяброў, у гэтым я даўно пераканаўся. Гэтыя паняцці неабходна падзяляць. Як гаворыцца, сяброўства сяброўствам, а служба службай. Для мяне, напрыклад, вельмі важная дысцыпліна ў калектыве. Сам я ніколі не спазняюся, дзякуй маім бацькам – так выхавалі. Аддаю перавагу прыйсці на паўгадзіны раней, чым на хвіліну спазніцца. Так, дырыжор – гэта лідэр, трэнер, псіхолаг, але ні ў якім выпадку не дыктатар! Аўтарытэт павінен зарабляцца толькі ведамі і павагай. Сілай – ніколі!»