Навiны

Рамансы Сяргея Рахманінава

 

 

19 снежня гледачоў чакае сустрэча з выдатнымі рамансамі Сяргея Рахманінава. Падобныя праграмы Кацярына Галаўлёва з поспехам спявала ў маскоўскіх залах, а вось на беларускай сцэне гэта яе першы сольны канцэрт.

– Сяргей Рахманінаў – адзін з найлюбых маіх кампазітараў, – прызнаецца сапрана Вялікага тэатра Беларусі, лаўрэат міжнароднага конкурсу Кацярына Галаўлёва. – Мне заўсёды ён быў блізкі, і працаваць з яго музыкай – сапраўднае задавальненне. Калі ўсё складзецца, то гледачоў чакае прыемны вечар.
Нельга параўноўваць камерную сцэну і вялікую залу. Гэта дзве абсалютна розныя рэчы! Малая зала палагае размову з гледачом – сумленную, адкрытую, шчырую. Перш чым рыхтаваць камерныя праграмы, я заўсёды слухаю драматычных артыстаў, напрыклад, тое, як яны чытаюць вершы. І заўсёды ў гэтым нешта адкрываю для сябе. Таму што гэты канцэрт таксама своеасаблівы творчы вечар, дзе ты з гледачом адзін на адзін. Няма дэкарацый, няма святла, цябе нічога не аддзяляе ад публікі – слухачы знаходзяцца прама перад табой – і ты павінен кожнага з іх захапіць і зацікавіць. І я для сябе зразумела: з гледачом трэба проста гаварыць. І гэты канцэрт – трапяткі маналог чалавека, яго своеасаблівая споведзь. Менавіта геніяльная музыка Рахманінава, яго дзіўна глыбокія рамансы дазваляюць расказаць пра многае, аб тых рэчах, аб якіх бы ты маўчаў у звычайным жыцці. А вось музыка валодае гэтай магічнай ўласцівасцю...
Я вельмі люблю працаваць з Міхаілам Панджавідзэ (галоўны рэжысёр оперы Вялікага тэатра, муж Кацярына Галаўлёвай). Так, з ім няпроста. Але ён заўсёды зверне ўвагу на важныя моманты, пра якія ты, магчыма, нават і не задумваўся б. І хоць над камернай праграмай мы з ім працуем ўпершыню, можна не сумнявацца: ён выбудуе ўсе надзвычай цікава і добра. І калі аддацца працы цалкам, рабіць усё, што просіць Міхаіл Аляксандравіч, атрымаецца выдатны вынік. Што, у прынцыпе, і бачна па яго спектаклях.

19 снежня прагучаць сапраўдныя «хіты» Сяргея Рахманінава: «Веснавыя воды», «Урывак з Мюсэ», «О, не сумуй!», «Перад абразом»... Хоць, мне здаецца, у Сяргея Васільевіча няма незнаёмых або малавядомых рамансаў.

Застаецца дадаць, што за фартэпіяна ў гэты вечар – Алена Алімпіева.

 

0
0
0
s2sdefault

Партнёры