Архiў навiн
Праграму канцэрта "Казкі Венскага лесу" складаюць папулярныя мелодыі класікаў жанру Венскай аперэты. Арыі і дуэты з опер і аперэт "Цыганскі барон", "Баядэра", "Сільва", "Марыца", "Джудзіта", "Вясёлая ўдава", "Фіялка Манмартра", "Цыган - прэм'ер", а таксама венскія вальсы, полькі і маршы прагучаць у выкананні вядучых салістаў і аркестра тэатра.
У гэты вечар венскую класіку гледачы пачуюць у выкананні народных артыстак Беларусі Анастасіі Масквіной і Ніны Шарубінай, заслужанага артыста Рэспублікі Беларусь Станіслава Трыфанава, лаўрэатаў міжнародных конкурсаў Алены Таболіч, Алены Золавай, Клаўдзіі Пацёмкінай, Дзмітрыя Капілава, Андрэя Мацюшонка.
Дырыжор - Уладзімір Авадок.
Цікавыя факты аб Венскай аперэце:
- Гісторыкі музыкі звычайна кажуць пра «парыжскую» і «венскую» аперэту XIX стагоддзя і пра «неавенскую» аперэту XX стагоддзя.
- Венская аперэта – гэта тэатр, які ўзнік як нацыянальная аперэтачная школа Аўстрыі ў 1860-я гады. Творы, якія заслужылі называцца класікай жанру, былі напісаны ў перыяд з другой паловы ХІХ стагоддзя па 30-я гады ХХ стагоддзя. Яны з'яўляюцца "жамчужынамі" рэпертуару многіх тэатраў, прыцягваюць увагу як авангардных пастаноўшчыкаў, так і прыхільнікаў класічнай падачы.
- Венская аперэта - у першую чаргу, гэта тры бліскучых імя: Штраўс, Легар, Кальман.
- Іяган Штраўс з'яўляецца стваральнікам Венскай аперэты, менавіта ён даў свету танцавальную аперэту – яе так называюць не толькі таму, што там шмат танчаць, але і таму, што ў ёй, танцуючы, спяваюць. Аперэты Штраўса нарадзіліся з атмасферы вулічных кафэ і гарадскіх свят, баляў, маскарадаў і проста гарадской мітусні. Яны падобныя на гарадскія пейзажы французскіх імпрэсіяністаў. Знакаміты вальс Штраўса - гэта "калектыўная душа" ўсіх яго аперэт, вяршыня чалавечых зносін, злітнасць усіх у адно чалавечае братэрства. Кампазітар напісаў 16 аперэт. "Лятучая мыш" і "Цыганскі барон" - самыя знакамітыя аперэты Штраўса.
- У ХХ стагоддзі самы вялікі ўплыў на гісторыю аперэты аказаў кампазітар Франц Легар. Ён стаў спеваком багемы, абяссмерціўшы багемны стыль жыцця ў «Графе Люксембургу» і «Вясёлай удаве». Венская аперэта Легара - гэта артысты, вясёлыя кутилы, чароўныя жанчыны, якія прагнуць кахання і прыгод, гэта гісторыі аб сардэчных і грашовых авантурах. Такім быў дух "выдатнай эпохі", не вельмі строгай у сваёй маралі. Легараўская аперэта смяялася і святкавала трыумф артыстызму жыцця. Тым не менш, у цудоўных мелодыях кампазітара было чуваць і адценне смутку. "Джудзіта" і "Краіна ўсмешак" - адны з найбольш вядомых. Яго галоўны шэдэўр «Вясёлая ўдава» - адна з самых выкананых аперэтаў ва ўсім свеце.
- Імрэ Кальман, які ішоў за Легарам, злучыў меладраму і багему - так узнік яго асаблівы тэатр патэтыкі, тэатр смутку і свята. Ён ішоў па ўласным шляху, выстойваючы ідэальныя схемы запалу, узнёслых чалавечых адносін. Артыстычную багему ён ідэалізаваў і ўзвышаў. Герояў Кальман знаходзіў у начным кабарэ ці на арэне цырка. Калі ў Штраўса дамінаваў венскі вальс, то ў Кальмана з'явіўся венгерскі чардаш. І гэта змяніла ўсю атмасферу аперэты. Але Кальман выкарыстоўваў і вальс. Вальс Кальмана называюць "сумным вальсам". Гэтая лірычная музыка звернута да тых, хто шукае адзіноты, уцякае ад натоўпу. Кальман напісаў "Марыцу" і "Баядэрку", "Каралеву чардаша" і "Фіялку Манмартра", "Прынцэсу цырка" і "Сільву". Яго музыку выконвалі ўсё ХХ стагоддзе і спяваюць у новым тысячагоддзі.