Лібрэта Джузепе Адамі і Рэнаты Сімоні па аднайменнай п’есе Карла Гоцы
Дырыжор-пастаноўшчык – заслужаны артыст Украіны Віктар Пласкіна
Рэжысёр-пастаноўшчык – уладальнік медаля Францыска Скарыны Міхаіл Панджавідзе
Сцэнаграфія – заслужаны дзеяч мастацтваў Расіі, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Расіі Ігар Грыневіч
Хормайстар-пастаноўшчык – народная артыстка Беларусі, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь Ніна Ламановіч
Мастак па касцюмах – Юлія Мацкевіч
Мастак па святлу – Сяргей Шаўчэнка
Камп'ютарная графіка – Павел Сувораў
Дырыжор – Уладзімір Авадок

Выконваецца на італьянскай мове з рускімі субтытрамі
Працягласць – 2 гадзіны 50 хвілін з двума антрактамі
Прэм'ера – 29 красавіка 2013 года

Принцесса Турандот – Елена Михайленко (Московский музыкальный театр "Геликон-опера")

Калаф – Михаил Пирогов (Михайловский театр)

Тимур – Андрей Валентий

Лиу – Елизавета Кулагина (Московский музыкальный театр "Геликон-опера")

Пинг – Сергей Лазаревич

Понг – Юрий Болотько

Панг – Янош Нелепа

Император – Александр Михнюк

Мудрецы – Александр Кеда, Дмитрий Капилов, Александр Краснодубский, Андрей Селютин, Владислав Зозулько, Андрей Клипо, Святослав Сахаров

Кароткі змест
ДЗЕЯ I
Дзеянне адбываецца ў легендарныя часы ў Кітаі ў эпоху кіравання імператара Альтоума 
У сцен імператарскага палаца ў Пекіне міністр Пінг чытае народу ўказ: кожны, хто жадае дамагчыся рукі прынцэсы Турандот, павінен разгадаць тры загадкі; таго, хто не адгадае, чакае смерць. Сягоння будзе пакараны юны Персідскі прынц. 
Узрушаны натоўп кідаецца да палаца, але варта адштурхвае народ. У натоўпе начальнік варты Калаф пазнае свайго бацьку. Іх нечаканая сустрэча бязрадасная: ворагі пазбавілі старога Цімура трона і выгналі з роднай краіны, яго сын змушаны служыць наймітам у чужацкага ўладара, хаваючы ад усіх сваё імя. Цімура паўсюль суправаджае адданая Ліу - рабыня, неўзаемна закаханая ў Калафа. 
На пляцы ідуць падрыхтоўкі да пакарання смерцю. Спускаецца ноч. З узыходам месяца народ чакае з'яўленні Турандот. Набліжаецца пахавальнае шэсце - гэта персідскага прынца вядуць на пакаранне смерцю. Пры выглядзе няшчаснага юнака злосць натоўпу змяняецца жалем, Калаф агаломшаны жорсткасцю прынцэсы. Але вось валадарка з'явілася - усё валяцца ніцма перад ёй. Калаф аслеплены веліччу яе ўлады, прыгажосцю, і моцай. Дарма бацька адгаворвае яго: Калаф цвёрда вырашыў дамагчыся рукі Турандот. 
Раптам шлях Калафу заступаюць міністры Пінг, Понг і Панг. Яны перасцерагаюць прынца, кпяць над ім, выклікаюць цені загінулых з-за каханні да Турандот. Лиу моліць Калафа сысці - яна і бацька не перажывуць яго смерці. Але Калаф не можа адмовіцца ад Турандот. Па яго знаку служка тройчы ўдарае ў гіганцкі гонг, аб'яўляючы пра рашэнне Калафа ўдзельнічаць у змаганні.

ДЗЕЯННЕ II
Пінг, Понг і Панг заняты падрыхтоўкамі да ўрачыстай цырымоніі. Міністры разважаюць пра лёс невядомага прынца, які рашыў удзельнічаць у змаганні: што прынясе раніцу - вяселле ці пакаранне смерцю? Яны мараць вярнуцца да мірнага, ціхамірнага жыцця сярод прыроды, удалечыні ад імператарскага палаца. Але ўсе новыя закаханыя вар'яты жадаюць пакатаваць шчасці, і ўсе новыя галовы зносіць кат у гонар прынцэсы. Калі ж прыйдзе той, хто пераможа Турандот і пазбавіць краіну ад бесперапынных пакаранняў смерцю? 
На пляцы перад палацам збіраецца народ. З'яўляецца імператар Альтоум. Ён пераконвае прынца адмовіцца ад змагання. Міністр Пінг ізноў паўтарае страшныя ўмовы выпрабавання.
На чале ўрачыстага шэсця паказваецца Турандот. Яна поўная нянавісці да ўсяго мужчынскага роду: калісьці, шмат тысяч гадоў назад, у гэтым самым палацы чужацкі заваёўнік авалодаў кітайскай прынцэсай, і крык яе, праз стагоддзі, адклікаўся ў сэрца Турандот. За гэту ганьбу яна помсціць усім прышэльцам. Ніхто не зможа стаць яе мужам: загадак будзе тры - смерць адна. Але Калаф ганарліва адказвае ёй: загадак будзе тры - адно жыццё! 
Першая загадка: што за яркую здань нараджаецца ўначы і вабіць чалавека, а раніцай памірае, каб уначы адрадзіцца? Гэта - надзея, што вабіць да Турандот, - адказвае прынц. Мудрацы пацвярджаюць: так, надзея, так напісана ў іх скрутках. Другая загадка: што падобна полымя і не полымя? Калі гіне чалавек, яно застывае, а калі перамагае - тое палае нібы сонца? У збянтэжанасці маўчыць Калаф. Імператар, Лиу, увесь народ падбадзёрваюць яго, і ён знаходзіць разгадку: гэта - кроў, што палае ў яго жылах ад кахання да Турандот. Гнеў і страх авалодваюць прынцэсай, і яна спяшаецца задаць трэцюю загадку: што падобна лёду, але ад агню замярзае? Жадаеш быць вольным, яно трымае цябе ў рабстве, а станеш яго рабом - зробіць царом? Турандот пераможна здзекуецца над прынцам: што гэта за лёд, у якім ён згарыць? Але Калаф разгадвае і трэцюю загадку: гэта - Турандот, і лёд яе сэрца згарыць у полымі яго кахання. 
Народ славіць пераможца. Турандот у жаху моліць не аддаваць яе ў жонкі чужаку, але імператар непахісны - яго слова свята. Аднак Калаф не жадае атрымаць руку Турандот супраць яе волі, яму патрэбна перамога. Калаф прапануе Турандот разгадаць да ўзыходу сонца толькі адну загадку: ва ўсім Пекіне ніводны чалавек не ведае яго імя - хай прынцэса назаве яго, і тады ён гатовы памерці.

ДЗЕЯННЕ III
На пляцах горада чутныя галасы вяшчальнікаў: пад страхам смерці ніхто не павінен спаць гэтай ноччу ў Пекіне - такі загад Турандот. Да ўзыходу сонца павінна быць адкрыта імя невядомага прынца. А Калаф марыць пра каханне Турандот: толькі ў яго абдымках яна пазнае гэту таямніцу, узыходнае сонца асвяціць яго перамогу. 
Пінг, Понг і Панг спакушаюць Калафа каханнем, багаццем і, нарэшце, спачуваннем - усе жыхары Пекіна загінуць у пакутах, калі да раніцы Турандот не будзе ведаць яго імя. Але Калаф няўмольны: хай загіне ўвесь свет - ён не адмовіцца ад Турандот. 
У ашалеласці натоўп кідаецца на прынца. Чутныя галасы варты і мудрацоў - вядуць схопленых Цімура і Лиу. Іх бачылі з невядомым, яны павінны ведаць яго імя!
З'яўляецца Турандот. Па яе загадзе пачынаюць допыт старога Цімура. Лиу запэўнівае, што толькі яна адна ведае імя прынца, але нішто не прымусіць яе адкрыць гэту таямніцу. Турандот здзіўлена мужнасцю рабыні: што дае ёй такую сілу? Гэта - сіла кахання, дзеля якой Лиу гатовая аддаць жыццё.
Натоўп патрабуе пад катаваннем вырваць прызнанне рабыні. З'яўляецца кат Баючыся не вытрымаць пакут, Лиу канчае жыццё самагубствам.
Калаф абхоплены горам і раскаяннем. Вар'яцкі і страшаны ў сваёй роспачы стары Цімур. Народ узрушаны мужнасцю і ахвярнасцю Лиу.
Жалобная працэсія з целам няшчаснай рабыні выдаляецца, сыходзіць сляпы цар, за ім яго сын, які будзе суправаджаць бацьку замест Лиу, выкупаючы сваю віну. Разыходзіцца натоўп, у якой больш няма страху перад сваёй валадаркай. На спусцелым пляцы застаецца адна Турандот.

.