Лібрэта Таццяны Калінінай паводле казкі Ганса Хрысціяна Андэрсана "Снежная каралева"

Дырыжор-пастаноўшчык – дыпламант міжнароднага конкурсу Юрый Караваеў

Рэжысёр-пастаноўшчык – уладальнік медаля Францыска Скарыны Ганна Маторная

Хормайстар – Сяргей Аграновіч

Мастакі-пастаноўшчыкі (сцэнаграфія) – Андрэй Меранкоў, Вольга Мельнік-Малахава

Мастак па касцюмах – Таццяна Лісавенка

Мастак па святлу – Яўген Лісіцын

Мастакі камп'ютарнай графікі – Яўген Іваноў, Юлія Пінцак

Балетмайстар-пастаноўшчык – Юлія Маркоўская

Дырыжоры – Аляксей Верховен, Уладзімір Авадок

Выконваецца на рускай мове з рускімі субтытрамі

Прэм'ера – 24, 27 снежня 2022

 

 

Кай – Юрий Городецкий

Герда – Татьяна Гаврилова

Снежная королева – Оксана Якушевич

Фонарщик – Святослав Сахаров

Северный олень – Дмитрий Капилов

Атаманша – Владислав Зозулько

Маленькая разбойница – Крискентия Стасенко

Бабушка – Ольга Малиновская 

Тролли – Юрий Болотько, Илья Певзнер

Горожане, разбойники – Александр Краснодубский, Руслан Маспанов, Янош Нелепа

 

 

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

Пролог

Люстэрка зла

 

Як вы думаеце, ці заўсёды мы бачым свет такім, які ён ёсць насамрэч?

 

Паслухайце гісторыю аб падступных тролях. Гэтыя зласлівыя істоты, якія страшэнна не любяць людзей, заўсёды занятыя бязладдзямі. Неяк раз ім у рукі трапіла вельмі небяспечная цацка - Люстэрка зла: усё дабро, адлюстраванае ў ім, бачыцца брыдкім і страшным. Вось забава!

 

Тролі здзекуюцца над людзьмі, гледзячы ў сваё люстэрка. І – о жах! – раптам злыдні разбіваюць люстэрка на мільёны аскепкаў.

 

Люстэрка разбілася!

Ну і што ж?

Нарадзіўся люстраны дождж!

Дожджык у сэрца трапіць,

Было сэрца, стане лёд!

 

Што ж адбываецца на зямлі? А на зямлі жывуць самыя розныя людзі, жывёлы, птушкі і... Казачнікі, якія расказваюць выдатныя добрыя казкі.

 

Дзея першая

Карціна першая

«Адэнсе - добры горад...»

 

Жыхары горада Адэнсе весяляцца на галоўнай плошчы. Сярод іх - нашы героі Кай, Герда і бабуля. Бабуля прадчувае бяду і кліча Кая і Герду дадому. «Не жартуйце з завеяй, не жартуйце з марозам», - перасцерагае яна.

 

А тролі, якія заўсёды хаваюцца сярод людзей, гатовы зрабіць усё, каб сапсаваць свята. Іх раздражняюць вясёлыя гараджане, а асабліва - шчаслівыя Кай і Герда.

 

Але вясёлае свята працягваецца нягледзячы на злую завіруху.

 

Карціна другая

«Завея спявае не ў добры час...»

 

Вечар у доме Кая і Герды. Зноў за акном завіруха.

 

Бабуля непакоіцца аб тым, што агонь у печы ўвесь час згасае, і адпраўляецца за дровамі.

 

Дзеці ладзяць гульню. Яны не бачаць, што за імі ўвесь час назіраюць тролі. Зласлівыя монстры задумалі страшнае падступства: у самы разгар гульні, улучыўшы зручны момант, яны падкрадваюцца і раняць Кая аскепкамі Люстэрка зла.

 

Герда і Бабуля здзіўляюцца: што здарылася з Каем? Хлопчыка нібы падмянілі. Ён зрывае ружы, дражніцца, грубіць і гаворыць жудасныя рэчы!

 

У пакой пранікае ледзяны холад. І вось ужо ў акно глядзіць сама Снежная каралева. Яе голас кліча Кая, і ён паўтарае яе словы як заклён.

 

Толькі Бабуля зараз разумее: голас Снежнай каралевы чуе толькі той, у каго ледзяное сэрца.

 

Тролі святкуюць.

 

Карціна трэцяя

Зімовая казка

 

На гарадской плошчы зноў шматлюдна. Бурліць вясёлае свята: усе катаюцца на каньках, прадаўцы цацак і Ліхтаршчык забаўляюць гараджан. У разгар весялосці на плошчу ўрываецца Кай.

 

Раптам паднімаецца завіруха - прадвеснік прыбыцця Снежнай каралевы. На пляцы горада з'яўляецца сама Снежная каралева. Яе суправаджае ледзяная світа і тролі. Каралева зачароўвае Кая і забірае яго ў свой замак.

 

Калі снежны пыл рассейваецца, Ліхтаршчык спрабуе усяліць у людзей надзею: «Глядзіце, скончыўся трывожны снег, глядзіце. Пасярод любых завеяў чакайце: у зімы кароткі век».

 

Герда вырашаецца што б там ні было адшукаць Кая і вярнуць дадому. Гараджане праводзяць яе ў далёкі і небяспечны шлях.

 

Дзея другая

 

Паслухайце, і вось надышла ноч,

Зноў мароз адточвае стрэлы,

І няма ў позніх зорак іншай справы,

Як адзінокім падарожнікам дапамагчы.

 

Карціна чацвёртая

Лагер разбойнікаў

 

Прыцемкі ў зімовым лесе. Што яны тояць?

 

У лесе вясёлая гулянка: разбойнікі разжыліся багатай здабычай. Бязлітасныя бандыты паважаюць толькі сваю Атаманшу, а па-сапраўднаму баяцца адзінага чалавека - непрадказальную і дзёрзкую Маленькую разбойніцу, яе наравістую дачку.

 

Безабаронная Герда трапіла проста ў іхні лагер. Маленькай разбойніцы патрэбная сяброўка, і яна вырашыла, што гэтай сяброўкай стане новая палонніца.

 

Герда расказвае пра Кая, і яе гісторыя кранае душу Маленькай разбойніцы. Яна ніколі не бачыла кахання і адчувае сябе разгубленай; хоча дапамагчы Гердзе, але не ведае, як. Чулая Герда, якая захоўвае шчырую цеплыню чалавечага сэрца, тлумачыць ёй: "У табе не зло, а проста ты не ведала дабрыні".

 

Герда - не адзіная палонніца Маленькай разбойніцы, такая ж доля выпала і высакароднаму Паўночнаму аленю разам з яго гаспадаром. Ён бачыў, як Снежная каралева везла Кая, і ведае, дзе яго шукаць.

 

У жыцці заўсёды ёсць месца цуду, нават у жыцці маленькіх разбойніц. Добрае слова, падоранае Гердай няшчаснай узлаванай дзяўчынцы, змяніла яе. Маленькая разбойніца мякчэе, яна адпускае Герду і казачнага Аленя. Яны імчацца ў Лапландыю.

 

Хтосьці ціха трызніць на дзядзінец,

Хтосьці душу багаццем губіць,

Хтосьці будуе іншаму замак,

Каб вярнуцца ў халупу зноў.

Але сумней за ўсё на свеце

Ведаць, што людзі цябе не кахаюць.

Больш голаду ці смагі

Забівае нас нелюбоў.

               

Карціна пятая

"Чуеце, як ціха..."

 

У ледзяным палацы Снежнай каралевы чалавечае жыццё застывае, а час спыняецца.

 

Кай, які забыўся сваё ранейшае жыццё, знаходзіцца ў адной з залаў яе ледзянога палаца, ён заняты важнай справай: Каралева загадала яму скласці з крыг слова "вечнасць". Тролі куражацца і перашкаджаюць яму.

 

Герда пранікае ў замак. Нягледзячы на ўсе нягоды, якія сустрэліся ёй на шляху, яна зберагла цяпло сваёй душы і нясе яго Каю. Яна распавядае яму аб Адэнсе, іх доме, буслах на даху. Здаецца, Кай успомніў: гэта яна, Герда, снілася яму, гэта яна клікала яго. Песня, якую яны некалі спявалі разам, амаль адагрэла сэрца Кая.

 

Але Снежная каралева не збіраецца здавацца: яна знішчыць усё на сваім шляху, яна даб'ецца панавання на зямлі, яна ператворыць у лёд нават самае гарачае сэрца!

 

Герда пачынае замярзаць...

 

У апошні момант Кай кідаецца да крыгаў і замест слова "вечнасць" складае з іх слова "каханне" - адталае сэрца падказала яму гэтае слова. Каханне ніколі не дасць затушыць агонь жыцця, каханне здольнае перамагчы саму вечнасць. Толькі любоў заўсёды дапаможа нам разгледзець сапраўдную прыгажосць гэтага свету. Убачыць яго такім, які ён ёсць.

 

Снежная каралева зрынутая. Кай і Герда спяшаюцца ў родны Адэнсе, дзе іх чакаюць Бабуля, гараджане і Казачнік. Горад сустракае доўгачаканую вясну.

 

Хай будзе радасць у доме,

Хай будзе шчасце ў кожным доме,

Хай будзе памяць добрай, а не злой.

За лютым заўсёды наступіць сакавік,

Наступіць сакавік, наступіць сакавік...

Спектакль-лауреат VII республиканского конкурса театрального искусства «Национальная театральная премия» в 2023 году в номинации «Лучший спектакль для детей и юношества»

 

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•