Навiны

Рычард – Міхаіл Малафій

26 студзеня гледачоў беларускага Вялікага закруціць «Баль-маскарад» геніяльнага Вердзі. У вобразе Рычарда ў гэтай «самай меладраматычнай з усіх меладрам» выйдзе Міхаіл Малафій. На 2-м Мінскім міжнародным Калядным конкурсе вакалістаў саліст Львоўскай оперы атрымаў Першую прэмію і Прыз глядацкіх сімпатый. І ўжо асвоіўся на сцэне Вялікага тэатра Беларусі - усё ж такі выступае ў нас не ўпершыню.

– У Мінску адчуваю сябе як дома. Не, нават не так: я - дома, - усміхаецца ўкраінскі тэнар. - Напэўна, і я палюбіўся беларускай публіцы, калі атрымаў у вас вышэйшую ўзнагароду - Прыз глядацкіх сімпатый…

І гэта лішні раз пацвярджаюць апладысменты, якія не аднойчы зрываў на сцэне Вялікага тэатра Міхаіл: у красавіку ён ужо выконваў партыю Рычарда ў «Балі-маскарадзе» Вердзі, у кастрычніку быў забіты ... у вобразе Ленскага ў «Яўгеніі Анегіне» Чайкоўскага, у лістападзе праспяваў найскладаную партыю Альфрэда Жэрмона ў пары з бліскучай Надзеяй Паўлавай у галоўнай ролі ў оперы "Травіята» Вердзі, у снежні ўдзельнічаў у Гала-канцэрце зорак сусветнай оперы ў рамках Каляднага конкурсу вакалістаў.

Цікава, што ў снежні ў якасці аднаго з 16-ці членаў журы Трэцяга Каляднага конкурсу вакалістаў у Мінск зноў прыехаў Тадэй Эдэр, генеральны дырэктар Львоўскага Нацыянальнага акадэмічнага тэатра оперы і балета імя Саламіі Крушальніцкай, дзе і служыць 26-летнийМалафий. На прэс-канферэнцыі Тадэй Аляксандравіч, адказваючы на пытанне журналістаў аб тым, ці не раўнуе ён свайго артыста, адказаў, што для сапраўднага таленту межаў няма і быць не можа! І ўспомніў, што «беларускі Арфей», бліскучы тэнар, выдатны оперны спявак ХХ стагоддзя Зіновій Бабій свае першыя крокі да славы зрабіў усё-такі на сцэне Львоўскай оперы.

Пакуль Міхаіл Малафій толькі марыць аб бліскучай кар'еры Зіновія Іосіфавіча, але прызнаецца: менавіта пасля Першай прэміі Мінскага конкурсу яго творчае жыццё зайграла новымі фарбамі: «Пра мяне пазналі - сталі паступаць запрашэнні. Толькі прыляцеў з Гданьска, наперадзе - Сафія, Варна і нават Сант'яга. Але Менск - той горад, куды я вяртаюся з нязменным задавальненнем. Таму што ведаю: мяне чакае цёплая і душэўная сустрэча”.

26 студзеня на сцэне беларускага Вялікага лініі сапраўднага кахання і дружбы цесна пераплятуцца  з палітычнымі гульнямі ў оперы «Баль-маскарад» Джузэпэ Вердзі.

- Партыя Рычарда сапраўды вялікая і складаная, - прызнаецца Міхаіл. - Але я яе люблю, бо на мой голас яна кладзецца добра - і я яе вытрымліваю да канца. А дапамагае мне ў гэтым мой настаўнік - сусветна вядомы балгарскі тэнар Калуддзі Калудаў. Наогул, лічу, што кожны саліст гадоў да 45-ці павінен спяваць выключна пад кантролем педагогаў. Я свайго знайшоў. Менавіта Калудаў дае каштоўныя парады і рэкамендацыі. Часам заўважае: «Мішанька! Занадта шмат пачуццяў на сцэне! Свабода павінна быць у кожным гуку - і эмоцыя выявіцца сама ... »І я сапраўды люблю менавіта італьянскую школу спеваў - гэта і свабодная вібрацыя, і легата, і прыгожая кантылена, і высокая каларатура. Напэўна, мне падабаецца менавіта такое выкананне, таму што я ад прыроды магу спяваць доўга і свабодна.

Дарэчы, навукоўцы даказалі: калі пасля выступлення тэнара вы крычыце «Брава!», гэта вельмі дабратворна ўплывае на ваш арганізм. (Усміхаецца.) Так што чакаю вас 26 студзеня ў Вялікім тэатры Беларусі - паспрабую сваім спевам падарыць вам радасць, бо нішто не лечыць душу так, як музыка.