Вялікі тэатр Беларусi
Вялікі тэатр Беларусi
Вялікі тэатр Беларусi
Вялікі тэатр Беларусi
|
Джакама Пучыні
Вiлicы. Фатумопера-балет ў 2 дзеях Рэкамендаваны ўзрост 12+ |
Даты спектакля
|
Лібрэта Фернанда Фантаны паводле навэлы Альфонса Кара
Рэжысёр-пастаноўшчык – заслужаная артыстка Рэспублікі Беларусь, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь Аксана Волкава
Мастак-пастаноўшчык – лаўрэат Расійскай Нацыянальнай тэатральнай Прэміі "Залатая маска" Этэль Іошпа
Балетмайстар-пастаноўшчык – народны артыст Беларусі Канстанцін Кузняцоў
Хормайстар-пастаноўшчык – народная артыстка Рэспублікі Беларусь, лаўреат Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь Ніна Ламановіч
Мастак па святлу і відэакантэнту – лаўрэат Расійскай Нацыянальнай тэатральнай Прэміі «Залатая маска» Стас Свістуновіч
Дырыжоры – дыпламант міжнароднага конкурсу Юрый Караваеў, Уладзімір Авадок
Працягласць – 1 гадзіна 30 хвілін з адным антрактам
Прэм'ера – 11 верасня 2020 года
12
Першая дзея
Гульельма усё сваё жыццё прысвячае юнай дачке Ганне, ствараючы для яе ідэальны свет. Повзрослевшая Ганна гэтак жа самазабыўна адорвае любоўю свайго жаніха Раберта. Аднак пачуцці юнака не так глыбокія, да таго ж яго думкі запаўняе раптоўны поспех: багатая сваячка пакінула салідную спадчыну, і ён павінен з'ехаць. Ганне цяжка растанне, яе мучаць страшныя прадчуванні. Раберта супакойвае нявесту, абяцаючы вярнуцца са спадчынай для шчаслівага новага жыцця.
Другая дзея
Ганна памірае, не дачакаўшыся жаніха. Няўцешны бацька на яе магіле праклінае Раберта і заклікае віліс (помслівых зданяў пакінутых нявест) дапамагчы ажыццявіць пакаранне.
Раберта ж, атрымаўшы спадчыну, адкрывае для сябе свет багацця, прыгожых жанчын, задавальненняў і цялеснай асалоды. Патрапіўшы пад чары Сірэны, Раберта губляе адчуванне часу. Прыйшоўшы ў сябе, ён ўсведамляе, што выдаткаваў сваё жыццё марна.
Раберта чуе тагасветныя галасы. Яму здаецца, што ён вярнуўся ў мінулае, у дом, дзе быў шчаслівы з Ганнай, успамінае іх пачуцці. Ён вяртаецца да каханай, але бачыць толькі магільны ўзгорак. У роспачы Раберта чуе голас, які яго кліча - гэта Ганна, яна не памерла! Але падбегшы да дзяўчыны, ён не можа даведацца сваю каханую, перад ім цень - халодная, знежывелая. Здань Ганны як прысуд паўтарае словы кахання, вымаўленыя калісьці няслушным жаніхом. Сілы і надзея пакідаюць Раберта, ён адчувае набліжэнне смерці. Няўмольны фатум наганяе яго, і ён развітваецца з жыццём у смяротных скоках Віліс.
