Вялікі тэатр Беларусi
Вялікі тэатр Беларусi
Вялікі тэатр Беларусi
Вялікі тэатр Беларусi
|
Мікалай Рымскі-Корсакаў
Моцарт і СальерыДраматычныя сцэны А.Пушкіна. Опера ў адной дзеі Рэкамендаваны ўзрост 12+ |
Даты спектакля
|
Дырыжор-пастаноўшчык – дыпламант міжнароднага конкурсу Юрый Караваеў
Рэжысёр-пастаноўшчык – заслужаны артыст Рэспублікі Беларусь Алег Мельнікаў
Мастак-пастаноўшчык – Любоў Сідзельнікава
Хармайстар-пастаноўшчык – народная артыстка Беларусі, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь Ніна Ламановіч
Дырыжор – Уладзімір Авадок
Выконваецца на рускай мове
Прэм'ера – 1 кастрычніка 2022 года
12
Сцэна першая.
Сальеры пагружаны ў цяжкі роздум. Ён, упартай працай дасягнуўшы вышынь музычнага майстэрства, глыбока і пакутліва зайздросціць Моцарту.
О неба! Дзе ж правата, калі святы дар,
Калі несмяротны геній...
...азарае галаву вар'ята,
Гулякі бяздзейнага?
Уваходзіць Моцарт. Каб пацешыць Сальеры, ён прывёў з сабой сляпога скрыпача, які гуляў у карчме мелодыі з яго, Моцарта, опер. Стары выконвае пачатак арыі Цэрліны з «Дона Жуана».
Абураны Сальеры праганяе яго прэч. Моцарт паказвае сябру сваё новае сачыненне. Сальеры захоплены, але не можа схаваць прыкрасці:
Ты з гэтым ішоў да мяне
І змог спыніцца ля карчмы
І слухаць скрыпача сляпога!
- Божа! Ты, Моцарт, няварты сам сябе.
Дамовіўшыся паабедаць разам, яны растаюцца. Застаўшыся адзін, Сальеры прымае рашэнне. «...Я абраны, каб яго спыніць, - а не тое мы ўсё загінулі...» - кажа ён, дастаючы яд.
Сцэна другая.
Пакой у карчме. Моцарт і Сальеры гутараць, седзячы за сталом. Моцарт расказвае сябру пра дзіўнага незнаёмца ў чорным, які заходзіў да яго на днях, замовіў рэквіем і больш не з'яўляўся. "Мне дзень і ноч спакою не дае мой чорны чалавек", - прызнаецца ён. Сальеры спрабуе супакоіць Моцарта:
Бамаршэ
Казаў мне: «Слухай, брат Сальеры,
Як думкі чорныя да цябе прыйдуць,
Адкрый шампанскага бутэльку,
Ці перачытай Вяселле Фігара».
«А, ці праўда, Сальеры, - пытаецца Моцарт, - што Бамаршэ кагосьці атруціў?.. Ён жа геній, як ты, ды я. А геній і злачынства дзве рэчы несумесныя». Адно імгненне Сальеры вагаецца, а затым крадком кідае яд у шклянку Моцарта. Пагружаны ў свае думкі Моцарт п'е віно, затым садзіцца за фартэпіяна і грае рэквіем. Сальеры галасіць. Моцарт перарывае гульню. «Мне нешта цяжка, - кажа ён, - пайду засну». Мне нешта цяжка, - кажа ён, - І вось Сальеры зноў адзін. Пакутлівы сумнеў закрадаецца ў яго душу:
Геній і злачынства
Дзве рэчы несумесныя. Няпраўда:
А Банароці?
Ці гэта казка
Тупога, бессэнсоўнага натоўпу - і не быў
Забойцам стваральнік Ватыкана?
