Кампазітар – народны артыст СССР, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР Андрэй Пятроў
Лібрэта – Наталля Касаткіна, Уладзімір Васілёў у рэдакцыі Валянціна Елізар'ева і Яўгена Лысіка
Харэаграфія і пастаноўка – народны артыст СССР і Беларусі, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь Валянцін Елізар'еў
Дырыжор-пастаноўшчык – заслужаны дзеяч мастацтваў Рэспублікі Беларусь Уладзімір Машэнскі
Мастак-пастаноўшчык – народны мастак Украіны, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Украіны Яўген Лысік
Мастак па святлу – Ніна Іванкіна
Дырыжоры – заслужаны дзеяч мастацтваў Рэспублікі Беларусь Мікалай Калядка, дыпламант міжнароднага конкурсу Юрый Караваеў
Хормайстры дзіцячага музычнага тэатра-студыі – Алена Сакалоўская, Таццяна Пышная
Працягласць – 1 гадзіна 45 хвілін з адным антрактам
Прэм'ера – 11 красавіка 1976 года
Прэм'ера новай аўтарскай рэдакцыі – 8 снежня 2019 года

“…Стварэнне свету – справа рук чалавека і яго розуму. Сам чалавек стварае ў свеце дабро і зло. І толькі ад людзей залежыць, што будзе панаваць на зямлі: гармонія і святло альбо хаос і цемра”. Гэтыя словы – своеасаблівы эпіграф партытуры кампазітара Андрэя Пятрова.
Сумесна з аўтарам музыкі харэограф народны артыст СССР, народны артыст БССР Валянцін Елізар’еў, мастак Яўген Лысік, дырыжор Л.Лях і выканаўцы балета звяртаюцца да нас, урываюцца ў наша існаванне з вечнымі і заўсёды трывожнымі думкамі пра мэту чалавечага жыцця, пра права чалавека на шчасце, пра служэнне людзям.
І гэта не дэкларацыя, не выкладанне важных тэзісаў, а жывая, яркая, мнагазначная вобразная рэальнасць спектакля. Балет адклікаецца на найважнейшую праблему сучаснасці – пратэстуе супраць пагрозы вайны, усхваляе магутнасць чалавека і вечную сілу мацярынства. Гэты значны змест увасабляецца ў паліфанічным узаемадзеянні музычна-жывапісна-харэаграфічных тэм балета. 
Кожная з тэм распрацоўваецца ў супольнасці ўсіх магчымых складнікаў выразнасці спектакля, у адзінстве \q043cузычнага вобраза з яго пластыкай і маляўнічай рэальнасцю. Своеасаблівасць тэмы, падхопленая і развітая харэографам праз танец, падтрымліваецца ў мнагазначнай сімволіцы жывапісу. Гучанне аркестра, харэаграфія і жывапіс у гэтым спектаклі ўяўляюць сабой адзінае, жывое і рухомае арганічнае цэлае, дзе вядучая роль належыць музыцы Андрэя Пятрова.

Выказаць свой пункт гледжання на клопаты чалавецтва – такой была задача стваральнікаў спектакля. Адсюль у творы Петрова імкненне да эпічнага, грамадзянскага размаху, філасоўскіх, агульначалавечых абагульненняў і лірыка-псіхалагічнай глыбіні. Пры гэтым кампазітар проста і мудра стварае галоўныя тэмы твора. Ён па-руску няспешны, грунтоўны, немнагаслоўны. Здольны выбраць толькі самае істотнае, разглядзець і паказаць гэта з усіх бакоў. Кожная тэма-абагульненне нясе ў сабе зарад жывой дакладнасці, пазнавання і канкрэтных супастаўленняў. Так, вобраз Адама, чалавека, паступова ўзбуйняецца і памнажаецца, увасабляючы тэму Чалавецтва, якая ператвараецца ў сімвалічнае абагульненне Чалавечнасці…
Аўтары мінскага спектакля адкрылі ў музыцы балета філасофскія і паэтычныя абагульненні больш значныя, чым яны акрэсліваліся ў першапачатковай задуме лібрэта. Сучаснасць спектакля – найперш у маштабнасці ахопу тэмы, грунтоўнасці мастацкага абагульнення, што дае магчымасць перадаць мінулае і нават зазірнуць у будучыню Чалавецтва, захоўваючы пры гэтым жывыя сувязі з цяплынёй кожнага чалавечага сэрдца.
Кандыдат мастацтвазнаўства Э. Шумілава.

Праграма балета

1 акт
Хаос
Рай
Д’ябал
Бог
Адам
Барацьба за Адама
Ева

ІІ акт
Дзяцінства
Ад
Любоў
Людзі
Бег часу
Плач Евы
Адраджэнне

«…Сотворение мира – дело рук человека и его разума. Сам человек творит в мире добро и зло. И только от людей зависит, что будет торжествовать на земле: гармония и свет или хаос и тьма». Эти слова предпослал композитор Андрей Петров своей партитуре.

Вместе с автором музыки хореограф народный артист БССР, народный артист СССР Валентин Елизарьев, художник Евгений Лысык, дирижер Л. Лях и исполнители балета обращаются к нам, вторгаются в наше существование с вечными и всегда беспокойными мыслями о цели человеческой жизни, о праве человека на счастье, о служении людям.

И это не декларация, не изложение важных тезисов, а живая, яркая, многозначная образная реальность спектакля. Балет отзывается на важнейшую проблему современности – протестует против угрозы войны, воспевает могущество человека и вечную силу материнства. Это значительное содержание воплощается в полифоническом взаимодействии музыкально-живописно-хореографических тем балета.

Каждая из тем разрабатывается в совокупности всех выразительных возможностей спектакля, в единстве звучащего образа с его пластической и живописной реальностью. Своеобразие темы, подхваченное и развитое в танце хореографом, поддерживается в многозначной символике живописи. Звучание оркестра, хореография и живопись в этом спектакле представляют собой единое, живое и подвижное органическое целое, где ведущее начало принадлежит музыке Андрея Петрова.

…Взглянуть со своей точки зрения на заботы человечества – такова была задача создателя балета. Отсюда в сочинении Петрова стремление к эпическому, гражданскому размаху, философским, общечеловеческим обобщениям и лирико-психологической глубине. При этом композитор просто и мудро выстраивает главные темы произведения. Он по-русски нетороплив, основателен, немногословен. Умеет отобрать самое существенное, рассмотреть и показать его со всех сторон. Каждая тема-обобщение несет в себе заряд живой достоверности, узнавания и конкретных сопоставлений. Так образ Адама, человека становится, постепенно укрупняется и постепенно умножаясь, темой Человечества, а она вырастает в почти символическое обобщение Человечности…

Авторам минского спектакля удалось прочитать в музыке балета философские и поэтические обобщения более значительные, чем они обозначились в первоначальном замысле либретто. Современность спектакля прежде всего в масштабности охвата темы, емкости художественного обобщения, что дает возможность передать прошлое и даже заглянуть в будущее Человечества, сохраняя при этом живые связи с теплом каждого человеческого сердца.

кандидат искусствоведения Э. Шумилова