Герман з Адэскай оперы

 
4 чэрвеня ў партыі Германа на беларускай сцэне - Эдуард Мартынюк, яшчэ зусім нядаўна тэнар беларускага Вялікага, а цяпер - саліст Адэскай оперы. Менавіта Адэса стала адным з першых гарадоў свету, дзе і прагучала «Пікавая дама». 125 гадоў таму менавіта сюды прыязджаў сам Чайкоўскі - на рэпетыцыі і прэм'еру оперы. У далёкім 1893 годзе Пятра Ільіча адэсіты літаральна насілі на руках. На сцэне Адэскага тэатра кампазітара закідвалі букетамі і кветкавымі вянкамі з надпісамі: «Несмяротнаму - ад смяротных». А ў музычным грамадстве яму падарылі дырыжорскую палачку з чорнага дрэва з залатой дзяржальняй, упрыгожаную дыяментавай лірай...

Нават не сумняваемся, што Эдуарду Мартынюку ўдасца прывезці з Адэскага тэатра оперы і балета ў Мінск то адмысловы настрой, тую атмасферу, тое паветра, напоенае памяццю аб геніяльным кампазітару.

За плячыма ўкраінскага тэнара Эдуарда Мартынюка - некалькі пастановак оперы П. Чайкоўскага «Пікавая дама»: Мінск, Адэса, Будапешт, Цюрых, Брно, Масква. «Я пачынаў сваю кар'еру менавіта з музыкі Чайкоўскага, усе мае лепшыя работы звязаны з ім. Гэта той кампазітар, які лечыць мне голас, хоць многія яго баяцца... - прызнаецца Эдуард Мартынюк, запрошаны артыст беларускага Вялікага, саліст Адэскага нацыянальнага акадэмічнага тэатра оперы і балета, уладальнік медаля Францыска Скарыны, лаўрэат міжнародных конкурсаў. - Герман - вяршыня цяжкасці для тэнара. Бо акрамя таго, як ты праспяваеш, не менш важна, наколькі добра згуляеш сваю ролю. І твой вобраз павінен быць у пастаянным развіцці. Калі з першага з'яўлення на сцэне рабіць героя вар'ятам, публіка не зразумее, чаму Чайкоўскі менавіта для Германа напісаў тры знакавых арыі: «Я імя яе не ведаю ...», «Прабач, нябеснае стварэнне...», «Што наша жыццё - гульня!». У першым дзеянні оперы Герман у маім выкананні трохі мудрагелісты, але не вар'ят. Пагадзіцеся, было б дзіўна, калі б Ліза палюбіла шызафрэніка... Можна сказаць, што Герман мне імпануе. Сваёй шчырасцю. Заўважце: усё яго асяроддзе, якое вельмі добра ілюструе Чайкоўскі ў фінальнай сцэне, здзекуецца над ім на працягу ўсёй оперы. Чаму людзі здзекуюцца над чалавекам, які заўзята ідзе да сваёй мэты? Прычына простая: апраўдаць сваю ляноту і нежаданне дамагацца задуманага. У сувязі з гэтым Герман мне гранічна сімпатычны. Акрамя аднаго: да сваёй мэты трэба ісці з розумам! Герман занадта шмат паставіў на карту, настолькі шмат, што тое, дзеля чаго ён хацеў дасягнуць сваёй мэты, сышло на другі план і проста з'ела яго. Любы чалавек, які імкнецца да пэўнага ўзроўню дабрабыту, павінен памятаць: усяму ёсць свой кошт. Але ці варта яна ўсіх страт?..»

Шмат хто кажа, што Чайкоўскі напісаў сваю «Пікавую даму», і яна - нашмат больш пераканаўча пушкінскага арыгінала. Вырашыць, ці так гэта, вы, дарагія гледачы, зможаце 4 чэрвеня. У гэты вечар на сцэне Вялікага тэатра Беларусі галоўныя партыі выканаюць: народная артыстка Беларусі Анастасія Масквіна (Ліза), заслужаная артыстка рэспублікі Алена Сало (Графіня), заслужаны артыст рэспублікі Уладзімір Громаў (Томскі), заслужаная артыстка рэспублікі Аксана Волкава (Паліна), народны артыст Беларусі Уладзімір Пятроў (Ялецкі), лаўрэат міжнародных конкурсаў Алена Таболіч (Прылепа) і інш. За дырыжорскім пультам - маэстра Андрэй Галанаў.