Антон Краўчанка. 20 гадоў на сцэне

У дзяцінстве ён хацеў быць лётчыкам. І нават не думаў пра кар'еру танцоўшчыка. Але вось ужо 20 гадоў служыць у Вялікім. 3 сакавіка ў гонар заслужанага артыста рэспублікі на сцэне тэатра - балет «Спартак». Гэтую партыю сам вядучы майстар сцэны называе роляй мары.

Антон Краўчанка - той артыст, у якога ёсць прыхільнікі ў самых розных кутках зямлі. І ўсё ж такі самы адданы яго глядач - дома. 3 сакавіка заслужаны майстар сцэны тэатра рыхтуе публіцы падарунак - ён выйдзе ў загалоўнай партыі ў балеце А. Хачатурана «Спартак». Хоць віншаваць будуць самога Антона: 20 гадоў ён служыць у родным беларускім Вялікім. Не дзіўна, што ў гэты вясновы вечар Краўчанка выйдзе на сцэну ў вобразе героя, які падняў паўстанне ў Рыме ў 70-х гадах да нашай эры. Гэтая роля, мабыць, самая знакавая для яго. Як прызнаваўся сам артыст, менавіта гэтую ролю можна назваць марай, якая спраўдзілася. «Спартак народжаны свабодным, - казаў Краўчанка ў інтэрв'ю з Кацярынай Яромін для газеты« Літаратура і мастацтва». - Моцны духам, адважны, мужны, з харызмай, такі чалавек можа натхніць людзей і павесці за сабой. Нават на смерць...»Такім Антон Краўчанка і паўстае кожны раз у елизарьевском балеце. Балеце, фізічна адным з самых складаных, які патрабуе ад танцоўшчыка ўсіх яго сіл, а таксама акцёрскага майстэрства. «Дзівосны Спартак» - кажуць гледачы. І ім паўтараюць калегі Антона, з якімі мы з задавальненнем пагутарылі напярэдадні творчага юбілею артыста.

***

- Хочаце распавяду, як усё пачыналася? - усміхаецца галоўны балетмайстар тэатра народны артыст Беларусі Юрый Траян. - Антон не прыйшоў у тэатр па размеркаванні. Я ж кожны год сачу за выпускнікамі вучылішча (Беларуская дзяржаўная харэаграфічная гімназія-каледж), прыглядаюся да іх. І гэты хлопец Краўчанка сапраўды вылучаўся сваімі прыроднымі дадзенымі, а гэта ж не так часта бывае. Але ў той дзень, калі Антон павінен быў быць у тэатры, высветлілася, што ён паехаў... у Кітай. Іншы з'ехаў бы - і з'ехаў. Але нешта ў ім мяне зачапіла. Я патэлефанаваў маме і вельмі строга пачаў «бэсціць»: такі здольны хлопец, а так легкадумна сябе паводзіць. Праз паўгода Краўчанка з'явіўся ў тэатры. І вось ужо 20 гадоў - на сцэне Вялікага. За яго плячыма - чарада вядучых партый. Ён добры партнёр і адораны артыст. Пры вонкавых дадзеных класічнага саліста балета Антон вельмі любіць танцаваць ролі, дзе можа праявіць свой акцёрскі талент. Ён даўно выкладае ў харэаграфічным каледжы дуэтныя-сцэнічны танец, рыхтуе цікавыя ўрокі, перадае каштоўны вопыт у тым ліку і нашай будучыняй артыстам. Памятаю, як Людміла Уланцева першы час пабойвалася танцаваць з Антонам, сваім выкладчыкам. А атрымалася выдатная пара на сцэне. Так павінна быць. Бо наша прафесія перадаецца з ног у ногі, з рук у рукі, і гэта правільна. Хоць і вельмі складана. У маіх пастаноўках Краўчанка не раз выступаў асістэнтам, прычым актыўным, дзейным, думаючым. Так што, за будучыню яго я спакойны.

20 гадоў на сцэне - гэта важны этап для любога артыста балета. Віншую Антона з тым, што прайшоў ён яго вельмі годна, але наперадзе яшчэ шмат, што можна і трэба рэалізаваць. Гэтага я і жадаю яму! Хай усё атрымліваецца!

***

- Я вельмі люблю гэтага танцоўшчыка, - прызнаецца народная артыстка Беларусі легендарная балерына Людміла Бржазоўская. Зараз у Вялікім яна служыць як педагог-рэпетытар. - Адкрыты, прыемны, выхаваны, добразычлівы, які выклікае прыхільнасць да сябе. Нашы дзяўчынкі любяць з ім танцаваць: ён выдатны партнёр. Ён хутка ўваходзіць у спектакль, калі трэба - у любы момант прыйдзе на дапамогу. Наша моладзь яго вельмі любіць як рэпетытара - вопытнага і ўпэўненага. Памятаю, як Антон выдатна танцаваў прынцаў - Зігфрыда ў «Лебядзіным возеры», Солора ў «Баядэрцы», зачараванага Прынца ў «Шчаўкунку». Якая стаць у ім! У кожным спектаклі Елізар'ева ён быў цудоўны - Хазэ ў «Кармэн-сюіце», Рамэа ў «Рамэа і Джульеце», Паэт у «Карміна Бурана». Цяпер танчыць Вронскага і Карэніна ў балеце «Ганна Карэніна» ў харэаграфіі Вольгі Костэль - такія розныя ролі! І ўсё ж такі, мабыць, лепшы і, вядома, яго любімы - «Спартак», гэты вобраз з Антонам, здаецца, назаўжды. Я памятаю, як Юрый Траян рыхтаваў з ім, зусім яшчэ хлопчыкам, гэтую партыю. Яшчэ не было спартакаўскіх нагоды, але было галоўнае - жаданне танцаваць. І паволі ён, падхапіўшы нашу эстафету, вырас у лепшага Спартака свайго пакалення. Ужо маладыя артысты глядзяць на Антона ў гэтай ролі як на ўзор - імкнуцца пераймаць, нешта і капіяваць. Сапраўды, яму верыш на сцэне ... Антон вельмі працавіты чалавек: сам пабудаваў дом. У рэпетыцыйнай зале ён аддае ўсе, што ведае і можа, артыстам. Я яшчэ вельмі сімпатызую яму, таму што ён добры сем'янін, які любіць тата для сваіх дачушак.

Пожелаю Антону як мага даўжэй заставацца на сцэне, займацца творчасцю, працягваць працаваць з нашай таленавітай моладдзю, гадаваць сваіх дзяцей. Галоўнае - каб на ўсе хапала сіл!

***

- З Антонам ўсё ўзаемна, - кажа народная артыстка Беларусі вядучая балерына Вялікага тэатра Ірына Яромкіна. - Найважнейшая частка дуэтнага танца - паразуменне, як фізічнае, так і духоўнае. Калі ты на сцэне з Краўчанка, то разумееш: ты ў надзейных руках - і ў цябе ўсё атрымліваецца. Бо побач - граматны партнёр. З ім ты нібы раствараешся ў сваёй ролі, адчуваеш сапраўдныя эмоцыі, таму што глядзіш на Антона і бачыш, што ён верыць усяму, што адбываецца на сцэне, перажывае, адчувае - і ты разам з ім ... 3 сакавіка Антон выйдзе ў вобразе Спартака ў балеце Хачатурана. Ён заўсёды мяне ўражваў ў гэтай партыі, для ролі Спартака ён складзены проста дзівосна. Ну і вядома, як ён танчыць! Глядзіш - і верыш яму. Так, гэта адна са знакавых яго роляў. Але я хачу ўспомніць нумар, які Юрый Траян ставіў для нас з Краўчанка на музыку раманса з «Завеі» Свірыдава. Калі рыхтаваліся, я ўсё ніяк не магла зразумець, чаму настолькі эмацыйна-насычаны танец атрымліваецца ў Антона? Калі пераглядала відэа з рэпетыцый, задавала сабе пытанне: чаму мой жэст здаецца слабым, а ў яго - моцным? Я ўважліва разглядала рукі Антона аж да падушачак пальцаў. І накшталт як зразумела. Так, я шмат чаму навучылася ў яго, у тым ліку - рухам рук. Таму што часам здаецца, што ў сваіх руках ён трымае жыццё - настолькі магутная ў іх энергія ... Антон Краўчанка - выдатны танцоўшчык, але я як мама, назіраючы за ім з боку, хачу сказаць, што ён выдатны бацька. Я бачу, як ён мае зносіны са сваімі дзецьмі. (У артыста двое цудоўных дачок - Анастасія і Вікторыя.) Я бачу, як мае дзеці проста любяць Антона, таму што ад яго зыходзіць каханне.

Хочацца пажадаць яму, вядома ж, здароўя, каб у сям'і панавала цёплая атмасфера, каб дзеці былі шчаслівыя. І каб яго разумныя і добрыя планы абавязкова ажыццявіліся.

***

- Выдатна памятаю яго курс у харэаграфічным каледжы, і самога Антона, - працягвае салістка балета тэатра Таццяна Уласень. - Вельмі добразычлівы, заўсёды прыходзіў на дапамогу, калі трэба было дапамагчы з падтрымкай. Не толькі сам выдатна з ёй спраўляўся, але і вельмі даходліва тлумачыў, як лепш за ўсё яе зрабіць. І цяпер у пары з Антонам Краўчанка неверагодна камфортна танцаваць. Нават калі ты памылішся, упэўненая, Антон зробіць дзіўным чынам усё, каб глядач падумаў: атрымалася! Пры працы над операй-балетам «Фаўст» Ш. Гуно Краўчанка выступаў як асістэнт харэографа-пастаноўшчыка. Мне для партыі Марлен Дзітрых мелася быць вельмі небяспечная падтрымка: хлопцы выкідалі мяне ўверх, а потым я павінна была ўпасці з гэтай вышыні ў іх рукі спіной да гледачоў. Два дні я ніяк не магла вырашыцца на гэта. І вось менавіта Антон псіхалагічна мяне наладжваў, прычым усё рабіў далікатна, карэктна і, як аказалася, дакладна, таму што я ўсё ж такі перамагла свой страх - і ў мяне сапраўды ўсё атрымалася. Гэта так важна: умець усяліць упэўненасць у іншага чалавека... Памятаю, на адной з рэпетыцый «Дон Кіхота» Антон прынёс мне... ляльку. На маё нямое пытанне, якое, мабыць, чыталася на твары, ён адказаў: «Гэта не табе - дачцэ, павіншаваць яе з днём нараджэння». Анюта была шчаслівая. І я таксама, бо такая ўважлівасць вельмі прыемная.

Жадаю Антону здароўя і пазітыўнага настрою, творчасці і выдатных таленавітых вучняў, якія б бралі прыклад з такога прыгожага настаўніка.

Для даведкі
Мінчанін Антон Краўчанка скончыў Беларускі дзяржаўны харэаграфічны каледж (педагог С.І. Пясцехин). З 2001 года ў трупе балета Вялікага тэатра. У 2013 годзе атрымаў высокае званне «Заслужаны артыст Рэспублікі Беларусь». Працуе рэпетытарам па балету ў тэатры і выкладае ў харэаграфічным каледжы. Мае дыплом эканаміста-менеджэра і спецыяліста па міжнародных адносінах: скончыў Акадэмію кіравання пры прэзідэнце Рэспублікі Беларусь, а таксама магістратуру па сусветнай эканоміцы. Удзельнічае ва ўсіх гастролях тэатра на лепшых сусветных сцэнах. У творчай скарбонцы - каля 30-ці партый, у тым ліку: Спартак, Уладзімір і Яраполк («Страсці (Рагнеда)»), Зігфрыд («Лебядзінае возера»), Эспада («Дон Кіхот»), Солор («Баядэрка»), Прынц ("Шчаўкунок"), Адам і Бог («Стварэнне свету»), Альберт, Ганс («Жызэль»), Конрад («Карсар»), Вітаўт, Рамэа, Паэт («Карміна Бурана»), Хазэ («Кармэн-сюіта »), Вацлаў, Гірэй ("Бахчысарайскі фантан"), Трыстан, Тыль Уленшпігель («Легенда пра Уленшпігеля»), Сямён («Анастасія») і інш.

У 18:30 у фае бельэтажа адкрыецца выстава, прысвечаная творчасці заслужанага артыста Рэспублікі Беларусь Антона Краўчанка.