Вялікі тэатр Беларусi
Вялікі тэатр Беларусi
Вялікі тэатр Беларусi
Вялікі тэатр Беларусi
19 верасня заслужаная артыстка Рэспублікі Беларусь Алена Сало запрашае на свой канцэрт у Камерную залу тэатра.
- У гэты вечар я хачу аддаць даніну павагі Сяргею Картэсу (народны артыст Беларусі сышоў ад нас 26 чэрвеня), без якога гэтая праграма наўрад ці калі-небудзь атрымалася, - прызнаецца спявачка. - Для мяне да размовы з Сяргеем Альбертавічам танга было трывала звязана з імёнамі Вадзіма Козіна, Оскара Строка, Пятра Лешчанка, не больш. Я не ведала гісторыю танго, не ведала, як і чаму яно ўзнікла... Аднойчы ў тэатры сустрэла Сяргея Картэса і падзялілася з ім сваімі планамі: маўляў, мару паставіць вечар танга... І толькі я гэта сказала, як ён з ходу наспяваў мне пару танга Карласа Гарделя і параіў ўключыць у праграму яшчэ некалькі рэчаў. Менавіта тады я і зразумела, што не разумею нічога. «Патэлефануй і заходзь да мяне, - сказаў Сяргей Альбертавіч, - у мяне ёсць зборнік танга». Вядома, я прыйшла! Да гэтага часу памятаю яго кабінет, у якім на паліцах ад падлогі да столі ляжалі самыя розныя кнігі і ноты. У цэнтры пакоя стаяў старадаўні раяль, на якім трывала зацараваў велізарны белы пухнаты кот. Картэс адразу ж аддаў мне некалькі зборнікаў танго, пачаў нешта найграваць, вучыў мяне правільна прамаўляць словы (Сяргей Альбертавіч правёў 20 гадоў свайго жыцця ў Аргентыне). І рабіў гэта з такой аддачай! Менавіта ён распавёў мне, што танга, якое, як і многія новыя жанры, у свой час лічылася верхам пошласці, паўстала ў бедных раёнах Буэнас-Айрэса, гэтая музыка гучала ў публічных дамах і партовых барах. Але пасля танга палюбіў увесь свет. Але мяне закрануў іншы момант. Першапачаткова ў аснове ўсіх аргентынскіх танга - плач мужчын аб тым, што іх кінула каханая. Тут жанчына - ганарлівая і незалежная амазонка, якая і з'яўляецца чыннікам усіх мужчынскіх слёз. Мне падалося, што беларускам было б нядрэнна сябе адчуць хоць бы на вечар у ролі такой моцнай жанчыны... Менавіта Сяргей Альбертавіч распавёў мне пра Карласа Гарделя, якога ў Аргентыне лічаць каралём танга. Калі я пачула голас гэтага цудоўнага спевака, маментальна ў яго закахалася - і ўжо свой вечар, вядома, не ўяўляла без яго кампазіцый...
І зараз, рыхтуючыся да канцэрту, успамінаю Сяргея Картэса, як ён жыва, ярка, цікава і займальна распавядаў і аб Аргенціне, і пра танга... Думала: вось запрашу Сяргея Альбертавіча ў верасні на гэты вечар - няхай ацэніць нашу працу... Не паспела...
