Post scriptum

У канцэрце «Post Scriptum» прагучаць творы Ёганэса Брамса і Макса Бруха – музыка, якая дазваляе кожнаму слухачу паглыбіцца ў сваю гукавую рэальнасць тым спосабам, які ўласцівы менавіта яму: інтэлектуалу – праз рацыянальнае ўсведамленне, лірыку – праз эмацыйны пражыванне, эстэту – праз перажыванне прыгажосці музычнага абсалюту.

У розныя перыяды свайго творчага жыцця – ад маладосці да апошняга дзесяцігоддзя – Іаганес Брамс ствараў творы ў жанры інструментальнага трыа, прычым не заўсёды гаворка ішла аб класічным складзе струнных і фартэпіяна. Да склада з удзелам духавых інструментаў Брамс ўпершыню звярнуўся ў 1856 годзе, стварыўшы Трыо для скрыпкі, валторны і фартэпіяна Мі-бемоль мажор. Другое трыо для змешанага складу было напісана ўжо ў 1891 годзе, і яго з'яўленне было абумоўлена зносінамі кампазітара з кларнетыстам-віртуозам Рыхардам Мюльфельдам, які раскрыў Брамсу найбагатыя магчымасці гэтага інструмента.

У адрозненне ад папярэдніх брамсаўскіх фартэпіянных трыо, у трыо для кларнета, віяланчэлі і фартэпіяна ор.114 (якія сталі, дарэчы, апошнім у серыі фартэпіянных трыо кампазітара) няма ні сімфанічнага размаху, ні гераічных інтанацый, ні напорыстай дзейснасці – яно падкрэслена камерна. Круг вобразаў звузіўся, зніклі яркія кантрасты, але ўнутры адной эмацыйнай – суб'ектыўна-лірычнай – сферы кампазітару атрымоўваецца дасягнуць незвычайнага багацця адценняў.

Макс Брух быў зачараваны спалучэннем кларнета, віяланчэлі і фартэпіяна, якое Брамс выкарыстаў у сваім кларнетавым трыо ор.114. Пяшчотны, сумны тэмбр кларнета выдатна гарманаваў з нізкім інтраспектыўным гучаннем віяланчэлі, што стварала непаўторны каларыт элегічнай прыгажосці, звернутай у рамантычнае мінулае. Замест віяланчэлі для свайго цыклу ор.83 Брух першапачаткова выбраў альт, магчыма, дзякуючы большай роднасці гэтага інструмента скрыпцы. Аднак у сучаснай выканальніцкай практыцы суіснуе некалькі версій – як з удзелам альта, так і з удзелам віяланчэлі.

Амаль усе восем п'ес, за выключэннем адной, напісаныя ў мінорных танальнасцях і адлюстроўваюць тое лепшае, што ўласціва музыцы Бруха: вытанчаны меладызм, сумную грацыю, празрыстасць і лёгкасць музычнай мовы, якая нагадвае манеру ліста Мендэльсона, ўхіл у пяшчотны, настальгічны рамантызм. Брух дзівосна выбудоўвае ўзаемадзеянне трох інструментаў: ні ў адной з п'ес не ствараецца ўражанне, што нейкі з іх гучыць занадта шмат ці занадта мала, на шкоду іншым. У змрочным Andante фа мінор праявілася любоў Бруха да румынскіх народных мелодый, у больш імпэтным Andante con moto соль мінор гучаць лепшыя тэмы, калі-небудзь напісаныя кампазітарам. Allegro Agitato рэ мінор і Allegro vivace ma non troppo сі-бемоль мажор ствараюць амаль што мендэльсонаўскі настрой і заўважна кантрастуюць з сумнымі восеньскімі настроямі шасці іншых п'ес.

Выканаўцы: Дзяніс Парэчын (кларнет), Іван Рэнанскі (віяланчэль), Андрэй Іваноў (фартэпіяна)

Дзяніс Парэчын (кларнет) скончыў Рэспубліканскі музычны каледж пры Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі ў 1991 годзе (клас Е.Л.Мазелева) і Беларускую дзяржаўную акадэмію музыкі ў 1997 годзе (клас дацэнта І.Л.Брычыкава). Удзельнічаў у міжнародных майстар-класах Гі Дэпла і Поля Мейера ў Францыі і Георга Меервайна ў Германіі.

З 1999 года гуляе ў аркестры Вялікага тэатра Беларусі. З аркестрам тэатра і ў складзе іншых калектываў працаваў з усімі вядучымі дырыжорамі Беларусі, а таксама маэстра Вільгельмам Кайтэлем (Германія), Джэймсам Гелісам, Гэвінам Грынуэем і інш. Гастраляваў у краінах Еўропы і Амерыкі.

Рэгулярна выступае ў складзе камерных ансамбляў з вядучымі беларускімі музыкамі: скрыпачамі Арцёмам Шышковым, Юрыем Германам, віяланчэлістам Аляксеем Афанасьевым, Станіславам Петчанко, Іванам Рэнанскім, піяністамі Дашай Мароз, Марынай Рамейка, Алегам Лясуном, флейтыстка Дыянай Гантарэнка і інш.

Іван Рэнанскі (віяланчэль) - выпускнік Рэспубліканскага музычнага каледжа пры Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі, (клас І.М.Сцепанавай). Ужо падчас навучання праявіў сябе як яркі, адораны віяланчэліст, неаднаразова прымаў удзел у розных конкурсах, міжнародных майстар-класах, стаў лаўрэатам міжнародных конкурсаў (залаты медаль V маладзёжных Дэльфійскіх гульняў дзяржаў - удзельніц СНД, 2008 г, трэцяя прэмія 20-га Міжнароднага конкурсу віяланчэлістаў ім. Гера ў г. Усці над Орліце (Чэхія), 2009 г., Гран-пры Міжнароднага музычнага конкурсу «Узыходжанне» у г. Ялта (Расія), 2010). У 2017 годзе скончыў Маскоўскую дзяржаўную кансерваторыю ім. П.І.Чайкоўскага ў класе сусветна вядомай Віяланчэлістка народнай артысткі СССР прафесара Наталлі Мікалаеўны Шахоўскай. Падчас вучобы ў кансерваторыі ў якасці саліста і аркестрантаў рэгулярна выступаў на кафедральных канцэртах і справаздачных канцэртах класа, а таксама неаднаразова ўдзельнічаў у праектах такіх калектываў, як Студыя новай музыкі, Акадэмічны сімфанічны аркестр Маскоўскай філармоніі, камерны аркестр «Musica Viva» пад кіраўніцтвам Аляксандра Рудзіна і многіх іншых.

З 2018 году - другі саліст віяланчэльнага групы сімфанічнага аркестра Нацыянальнага акадэмічнага Вялікага тэатра оперы і балета Рэспублікі Беларусь.